(DİKKAT! BU YAZININ ORASINA BURASINA ŞARKILAR SERPİŞTİRİLMİŞTİR. Herkesin ulaşabilmesi için bedava olan Youtube linkleri kullanıldı)
Şarkılar çok güçlü. Hint yogilerinin zihinlerini yönetmek için kullandıkları sesler, Mantralar gibiler. Mantralar kısacık ve tekrarlanan sesler. Şarkılarsa uzun, kendinizi kaptırırsanız çocukluk, gençlik, ömür kadar uzunlar. Ve hiç bir şeyi yönetmenize izin vermezler. Sizi durup dururken aşık edebilir, içinde bulunduğunuz bunalımdan çıkarabilir ya da dipsiz kuyuya atabilirler.
Dinleyeceğimiz şarkıları iyi seçmek lazım.
Bunu en çok, senaryosu Dalida’nın şarkılarıyla birlikte kurgulanmış bir fransız filmini izlediğimde deneyimlemiştim. Günlerce filmin bölümlerinin ayrı ayrı beni sokabildikleri ruh halleri arasında gidip gelmiş, kendimi zihnime yapışan bu duygu istilacılarından zor kurtarmıştım. Şarkılar olmasa film izleyeni bu denli etkilemezdi. Il venait d’avoir 18 ans
Dikkatli olmalı.
Şarkılar neşe, melankoli ve diğer tüm ruh hallerini taşıyor, bulaştırabiliyorlar.
Merhum çellist Rostropoviç bir söyleşisinde Bach’ın müziğinin evrenselliğini, en temel insani duyguları barındırmasına bağlıyordu. Bu nedenle onun müziğini eskimodan, almana kadar tüm dünya milletleri aynı şeyi hissederek dinleyebiliyorlardı. 1. Çello Suiti.
Ben o günün iksiri, ilacı gibi seçiyorum müzikleri. Eski latin parçaları kavuşmasız aşkı bile güzel, acısız halde sunuyor. Arada yaşamın bazı an ve dönemlerine dönmemizi, çocuk ya da genç olabilmemizi sağlayan şarkılar da dinlemeli. Hiç bir psikanalizin menzilinin ulaşamayacağı yerlere götürebilirler sizi. İçiniz şarkı dolmuşsa, doya doya yaşamışsınız demektir. Sokakta Lacrimas Negras…
Ama en önemlisi de aynı parçayı takıntı hale getirmemek. Bir süre sonra içiniz şişiyor, ruhunuzun midesi bulanıyor. Her hali hatırlanmalı, yaşanmalı insanın. Hepsi birlikte güzel. Gökkuşağı bir ya da birkaç renkten oluşmaz. Aksine tüm renkleri barındırdığı için heyecanlandırır bizi. Neşeliysek bir süre sonra hüznün gelebileceğini bilip anın tadını çıkarmamızı sağlar. Somurtmuşsak da diğer tat, renk ve melodiler gülümsemenin her an kapımızı çalabileceğini çağrıştırır. Böyle yaşar, iyi kötü hallerimize böyle dayanabiliriz. My Sweet Lord
Şarkıların öyküleri var. Aynı insanlar gibi.
Bir zamanlar onlara kulak vermezdim, sadece melodi vardı benim için. Sözler başkaları için yazılmıştı sanki. Kafa kafaya aynı şarkıyı dinlediğim insanlarla başka başka hallerde, yerlerde imişiz meğerse. Yanyana değilmişiz. Birimiz aya bakmışız, birimiz güneşe, anlaşamamışız. Öylece durmuşuz sadece. Volver
Aynı şarkıları dinlediğiniz dostlarınız olsun. Ayrı düşmezsiniz o zaman. O şarkıyı dinlerken aynı halde, aynı yerde, aynı şey olursunuz. Birlikte mırıldanırsınız. Belki sessizce, belki yankıyla.
Şarkılar insanlarda, insanlar da şarkılarda yaşar.
Şarkılar insandır.
S.K. (Mayıs 2019)